ตาเราฝ้าฟาง จิตใจก็มืดบอด
จึงมองไม่เห็น ถึงเห็นก็ไม่ปล่อยไม่วาง
ท่านให้ปล่อยในสิ่งที่ควรปล่อย
สิ่งที่ไม่ควรปล่อย ก็ให้รักษาเอาไว้ก่อน
สังขารร่างกายเป็นภาระรองรับจิตวิญญาณ
เหมือนรองเท้ารองรับเรา
เวลาเดินทางไปสู่จุดหมาย
จะได้ไม่ลำบาก
อันนี้ถ้าไม่มีสังขารร่างกายรองรับ
มีแต่วิญญาณ ก็จะลำบาก
คือถ้าตายไปแล้วมีแต่จิตวิญญาณ
ทำกินเองไม่ได้
คิดเอาเฉยๆ มันจะอิ่มท้องไหม
ถ้าอย่างนั้นก็ไม่ต้องทำบุญทำทาน
ส่งให้กันอีก เพราะคิดเอาเฉยๆ ก็อิ่มแล้ว
ต้องมีการกระทำมีการฝึกฝน
ขณะมีชีวิตอยู่
ถ้าไม่ฝึกฝนไว้ ไม่มีทาง
เรายับยั้งน้อย ก็ได้น้อย
เรายับยั้งมาก ก็ได้มาก
เรื่องของจิต ไม่ข้ามได้ง่ายๆ
ของละเอียดติดง่าย แต่ข้ามยาก
ของไม่ดีเข้าง่าย ออกยาก
ของดี ติดยาก เข้ายาก
คือธรรมมะของพระพุทธเจ้า
๑ ก.ย. ๒๕๕๖ ก่อนฉันจังหัน