ก็ไม่เดือดร้อนแก่ตนเอง และสังคม
ดีทางโลกยังเสื่อมอยู่ คือดีไม่จริง
ทางธรรมดีกว่านั้นไปอีก คือดีจริง
ท่านให้ชำระความอยากของใจ
ความอยากของสังขาร
ก็ยังรู้จักอิ่มรู้จักพอ บางครั้งบางคราว
แต่ความหิวความอยากของใจ ไม่มีอิ่มมีพอ
อยากในทางมรรค ทางผล
ถึงจะลำบาก ก็เป็นความพอใจ
เพราะนำผลประโยชน์คือ ความสุขมาให้
อยากในทางกิเลสตัณหา
ถึงจะมีความสุขในบางครั้งบางคราว
ก็นำความทุกข์มาให้ในบั้นปลาย
เรื่องธาตุเรื่องขันธ์
กำหนดไม่ได้ว่าจะยาว หรือสั้น
หรือจะเจ็บไข้ได้ป่วยด้วยโรคประเภทไหน
ก็ไม่สามารถรู้ได้
ของอยู่กับเราแต่เราไม่เห็น
เพราะบอดทางใจ
การเห็นจริงคือเห็นทั้งตานอก ตาใน
เหมือนพระสาวก หรือพระพุทธเจ้าเห็น
เห็นแล้วไม่ติดไม่ข้อง เห็นแล้วไม่ยึดไม่ถือ
จะว่าดีขนาดไหนก็ไม่อยาก
เพราะว่ามันอิ่มแล้ว
จะรวยขนาดไหนก็ไม่อยาก
เพราะมันพอแล้ว