โลงศพ คนที่อื่นบริจาคมา
ได้ประโยชน์แก่บ้านเรา ไม่ได้ไปไหน
วัดป่าแก้งใหม่ ก็ไม่ใช่ วัดญาพ่อมี
เป็นวัดป่าแก้งใหม่
เพราะประจำอยู่หมู่บ้านนี้
ความจริงแล้ว เป็นวัดของทุกคน
พุทธบริษัทสี่ มาจากทิศทั้งสี่
ใครๆ มาจากที่ไหนๆ
ก็มาอยู่อาศัยได้ ไม่ได้เลือก
พระพุทธเจ้าท่านเปิดกว้างขนาดนี้แหละ
พวกเราเวลาเป็นเวลาตาย ไม่มีฤกษ์มียาม
แต่เวลาจะเผากลับมีฤกษ์มียาม
เราเชื่อกันอย่างนี้
มันจึงไม่ทันเขาสักอย่าง
ขึ้นบ้านใหม่ ก็ต้องหาฤกษ์หายาม
แต่เวลาโจรขึ้นบ้านไม่เห็นมันหาฤกษ์
หายาม ขอแต่ให้เราเผลอเท่านั้นแหละ
คนมันวิปริต ไปแบกเรื่องไม่มีสาระ
ของอะไรที่อยู่กับตัวเรา
อันไหนไม่เป็นคุณ
อันไหนไม่เป็นโทษกับตัวเรา เป็นไม่มี
ไม่ว่าของภายนอก ไม่ว่าเลือด ลม กระดูก
เนื้อ หนัง หู ตา จมูก ลิ้น
จะมีโทษอยู่ในตัว
จะตีพิษเวลาไหนเราไม่รู้
ภาษาธรรมจึงว่าเราอยู่ด้วยความลำเค็ญ
ทำอย่างไรจึงจะมีวิธีหนีจากมัน
ท่านจึงให้ศึกษาธรรม
มีทางเดียวคือ ปล่อยวางทางใจให้ได้
ถ้าเราปล่อยวางไม่ได้ ไม่มีทาง
ความอาฆาต พยาบาท โลภโมโทสัน
มันไม่ดี ทำให้เราฝังอยู่อย่างนี้
เวลามันยังไม่ให้ผลก็ว่าดี
เวลามันให้ผลก็ไม่ยอมรับ
พาลภายนอกเราหลีกหนีไปได้
แต่พาลภายในใจ
ในความรู้สึกนึกคิด เราจะหนีไปไหนได้
ถ้าไม่ปล่อยวาง