พอจิตออกจากร่าง
ก็ไม่รู้ว่าจะไปตกที่ตรงไหน
ถ้าเราประเมินให้เป็นธรรมตลอด
จิตใจเราก็จะไม่ไปเที่ยวไปเตร่
ให้เกิดความฟุ้งซ่าน เกิดอารมณ์ต่างๆ
ความสงบก็เกิดขึ้นได้
ถ้ามีความสงบแล้ว มันไม่ยากหรอก
อะไรมันก็ง่าย ไม่ได้ควบคุมยาก
เหมือนไก่ ถึงเวลาขัน มันก็ขันเอง
เพราะเราอาศัยความสะดวก
อาศัยเทคโนโลยีเป็นหลัก
อาศัยสูตรสำเร็จ เป็นหลัก
แต่การปฏิบัติธรรม
จะเอาสูตรสำเร็จไม่มีทาง
สูตรสำเร็จ ก็มีแต่อยู่ตาม
คำกล่าวถวายทานเท่านั้น
กล่าวได้ถึงมรรคผล นิพพาน
เรื่องศีล สมาธิ ปัญญา
ขึ้นธรรมาสน์แล้ว ก็ได้เลยไม่ยาก
นั่นคือ สูตรสำเร็จ
แต่จะเอาเป็นเนื้อเป็นหนัง ไม่มี
ท่านกล่าวไว้ในตำรับตำรา
ก็ศึกษากันอยู่แบบนี้ ไม่หมด ไม่สิ้นหรอก
ใครศึกษา ก็ได้
อาศัย การจดการจำ
จะช้าหรือไว ก็เป็นอีกเรื่องหนึ่ง
แต่ศึกษาใจ ไม่ค่อยศึกษากัน
ให้ศึกษาใจ ศึกษากาย
ทำอย่างไร เราถึงจะหยุด
การเวียนว่ายตายเกิดได้
ทำอย่างไร เราถึงจะหยุดจากรูป
เสียง กลิ่น รส ธรรมารมณ์ทั้งหลาย
ที่มาครอบงำจิตวิญญาณเราได้
เป็นเรื่องของเรา ที่จะวิเคราะห์
เป็นเรื่องของเรา ที่จะถอน
วิธีไหนก็แล้วแต่
เป็นเรื่องสติปัญญาของเรา
ที่จะวิเคราะห์เอง
๒๔ ก.ค. ๒๕๕๗ ก่อนสวดมนต์เย็น