๕๖|ฝึกได้-ฝึกไม่ได้

สิ้นเกิดประเสริฐสุด
พระธรรมวินัย บัญญัติไว้หมด กันไว้หมด
ตามตำรับตำรา ก็กันไว้หมด
เพื่อไม่ให้เราคะนอง
เพื่อไม่ให้คิด อย่างคนไม่ได้เข้าวัด
เพราะว่าสังขารร่างกาย เข้าวัดได้
แต่จิตใจ ไม่ได้เข้าวัด
พวกเรากว่าจะเข้าวัดได้
เข้าหาศีลหาธรรมได้ ไม่ใช่เรื่องง่าย
ดูจิตใจของเรา ทำไมจึงสงบยาก
เพราะใจไม่ได้เข้าวัด ตามสังขารร่างกาย
เพราะอะไร เพราะการฝึกฝนไม่ดีพอ
เป็นเรื่องของเรา ที่จะฝึกจะฝน
เหมือนเราเทน้ำลงบนพื้น
เรากำหนดไม่ได้ว่า จะไหลไปทางไหน
ไปทางช้ายขวา หรือหน้าหลัง
มันกระจายไปหมด
แต่ถ้าเรามีกระบอก มีท่อ
มันก็ไหลไปตามนั้นแหละ
หรือมีร่อง มีคลอง มันก็ไหลไปตามนั้น
อันนี้พูดถึงจิต ถ้าเราฝึกฝนได้ดีแล้ว
มันก็ไปตามที่เราฝึกไว้ได้
มันก็อยู่ในหลักธรรมคำสอน
ของพระพุทธเจ้า
พระพุทธเจ้าบัญญัติไว้
จึงไม่ขาดตกบกพร่องตรงไหน
๑๒ ส.ค. ๒๕๕๗ ก่อนสวดมนต์เย็น

Leave a comment

Your email address will not be published. Required fields are marked *