ถ้าอ่านไม่ขาด ก็มาติด มาข้องอีก
อ่านสังขารไม่ผ่าน ก็มาติดสังขาร
อ่านความคิดเราไม่ขาด
ก็มาติดความคิดเราอยู่แบบนี้
เป็นเรื่องของเรา ที่จะวิเคราะห์
เหมือนกับแพทย์กับหมอให้ยาคนป่วย
ไม่ถูกกับยาขนานนี้ ก็ให้ขนานอื่น
เขาจึงมีทั้งยาเม็ด ยาน้ำ ยาฉีด
ก็แล้วแต่สถานการณ์
อันนี้เราจะเอาแต่พุทโธ พุทโธ อย่างเดียว
พุทโธที่แท้จริงคือ เอาสติ ปัญญา
เดินเข้าหาเรื่องความจริงของเจ้าของ
ความไม่เที่ยง ของสังขารร่างกาย
ความไม่เที่ยง ของความรู้สึกนึกคิด
มันเป็นอนิจจังอยู่นี่ ก็มองดูอย่างนี้เป็นหลัก
จึงว่า เป็นผู้ที่ศึกษาธรรม
ส่วนมากเราศึกษาธรรม ศึกษานอกตำรา
อ่านจากข้างนอก
ไม่ได้อ่านความเปลี่ยนแปลง
อยู่กับเนื้อกับตัว อยู่กับเจ้าของ
เพราะข้างนอก
ก็เป็นแบบเดียวกับเราอยู่แล้ว
หรือว่าอะไรมันเที่ยง
หรือว่าคนใดไม่เฒ่าไม่แก่ ไม่เจ็บไม่ป่วย
บุคคลใดไม่มีดีใจ เสียใจ มีไหม
ทำไมไม่คิด เรื่องของเรา
เรื่องของเรา ก็มีเหมือนเขาอยู่
ก็ต้องถามเราแบบนี้
ตั้งโจทย์ขึ้นมา
๑๒ ส.ค. ๒๕๕๗ ก่อนสวดมนต์เย็น