ส่วนพญานาคในตำนาน ท่านกล่าวว่า
พญานาคมีความเลื่อมใส
ในคำสอนของพระพุทธเจ้า
ได้ปลอมตัวเป็นมนุษย์
มาบวชเป็นพระในสมัยพุทธกาล
ตอนหลังจับได้ว่ามิใช่มนุษย์
ความทราบถึงพระพุทธเจ้า จึงไม่ได้บวช
ต่อไป กลับไปเป็นพญานาคตามเดิม
พญานาคจึงได้ขอพรพระพุทธเจ้าว่า
ขอบวชแต่เพียงชื่อในพระพุทธศาสนา
จึงได้เรียกว่าบวชนาคกัน
แต่บวชตัวตนไม่ได้
ถ้าใครมีศรัทธา มากกว่านั้นก็ขอปั้นรูป
ปั้นร่างพญานาคตามโบสถ์ วิหาร
เรียกว่า บันไดพญานาค
ต่อมาก็มีจินตนาการอีก มีพญานาคพ่นน้ำ
ก็แค่นั้นแหละ เป็นแต่ความเชื่อ
ความจริงแล้ว พญานาคที่แท้จริง
เลื่อมใสคำสอนพระพุทธเจ้า
ไม่ได้เลื่อมใสที่วัด ตรงนั้น ตรงนี้
ความเห็นของเราที่น้อมไป
อัญเชิญพญานาค ขออาศัยบารมีพญานาค
เป็นเรื่องความเห็น
ถ้าไม่ขัดแย้งกันไปในทิศทางเดียวกัน
ก็ทำกันไป
ส่วนพญานาคจะไปหรือไม่
เป็นอีกเรื่องหนึ่ง
เพราะจิตวิญญาณมีดวงเดียว
ที่เราจะเชื้อเชิญไป
เป็นเรื่องความเชื่อ
เชื่อในทางที่ดีก็มีความสุข
จริงๆ แล้วบางวัดบางวาไม่มีพญานาค
ก็สร้างได้ ถ้าพร้อมใจกัน
บางที่บางแห่งทำรูปพญานาค
เป็นเข็มกลัด เป็นเครื่องประดับขายก็มี
การสร้างวัดสร้างวา
อาศัยความพร้อมเพรียง
อาศัยคนละไม้คนละมือ ช่วยกันทำ ก็เสร็จ
พระพุทธเจ้า ท่านให้สร้างใจเราให้มาก
ท่านสรรเสริญ ผู้สร้างใจ สร้างสติปัญญา
ท่านไม่สรรเสริญ ไม่เคยวางรูปแบบ
ให้พระสร้างวัดสร้างวา
แต่ให้ปฏิสังขรณ์ได้อยู่
สมัยพุทธกาล มีแต่ศรัทธาญาติโยม
เศรษฐีกุฎุมพื พระมหากษัตริย์เป็นผู้สร้าง
ส่วนพระท่านให้สร้างใจ ไปสู่มรรค สู่ผล
สมัยนี้ไม่สร้างใจกัน สร้างแต่เรื่องพวกนี้อยู่
สร้างของพวกนี้ เป็นภาระกับคนอื่น
เสร็จแล้วก็เป็นภาระแก่คนอื่น
ที่จะต้องรักษา
ถ้ารักษาไม่ดี ไม่เช็ดไม่ถู ก็สกปรก
ทำไม่สมกับที่เขาทุ่มเท
เขามาเห็นก็เศร้าใจ
แทนที่จะได้กุศลจิตเต็มร้อย กลับลดลง
เหมือนน้ำเต็มแก้วก็จริง
แต่มีรอยร้าวน้ำซึมออก
ก็ไม่เต็มแก้วได้
การสร้างของพวกนี้ มีทั้งคุณ ทั้งโทษ
ส่วนสร้างใจสร้างได้ มีแต่คุณอย่างเดียว
๒๐ ส.ค. ๒๕๕๗ ก่อนฉันจังทัน