ส่วนไหนไม่เป็นประโยชน์
มันก็หลุดร่วงออกไป ออกไป
เรา อันไหนไม่เป็นประโยชน์
ยิ่งเก็บไว้ เก็บไว้
ถึงกับกินไม่ได้นอนไม่หลับ
โดยเฉพาะอารมณ์
ถ้าเราปล่อยวาง ปล่อยวาง
ก็เบาไปเรื่อยๆ สูงขึ้นเรื่อยๆ
สังเกตดูต้นไม้ใบหญ้า
ใบมันร่วงหล่น ทำให้ต้นมันสูงมันใหญ่ขึ้น
สิ่งไหนไม่เป็นประโยชน์
มันก็ผลัดออก ผลัดออก
ก็เห็นกันอยู่ รู้กันอยู่ ตลอดดอก
ตลอดผลมากมายขนาดนั้นล่ะ
กว่าจะเป็นหมากเป็นผลได้
แต่รสชาติจริงๆ เหลือนิดเดียว
เหมือนเราทำงานตรากตรำทั้งวันทั้งคืน
ขวนขวายอยู่อย่างนั้น
แต่ก็รับประทานเพียงวันละ ๓ มื้อเท่านั้น
สังเกตดูอารมณ์ ก็เหมือนกัน
สามารถทำให้เราเป็นสุข เป็นทุกข์ได้
ตื่นนอนขึ้นมา ก็ปรุงแต่งแต่เรื่องโลกเท่านั้น
เรื่องของอรรถ ของธรรมไม่เคยปรุงแต่ง
ถ้าเราสะสมความไม่ดี โดยไม่ตั้งใจ
ก็จะกลายเป็นนิสัย
สิ่งไหนไม่ดีให้ตัดออก โดยอัตโนมัติ
ให้สังเกตดูใจของเรานี่แหละ
ท่านจึงว่า เข้าวัดฟังธรรม
จะฟังเวลาไหน จะดูเวลาไหน
ถ้าไม่ดู ไม่ฟังเวลานี้
เวลาหมดชีวิตไปไม่มีทางที่จะดูจะฟังได้
แม้จะเกาะอยู่กับวัดกับวา
ก็ไม่มีทางเป็นบุญเป็นกุศลได้
มีแต่เป็นเปรต เป็นผี เฝ้าอยู่กับวัด
๒๐ ส.ค. ๒๕๕๗ ก่อนฉันจังหัน