ตามป่า ตามเขา ตามถ้ำ
รู้ว่าลำบากอยู่ ก็ยังไป
เพราะต้องการมรรคผล
ต้องการสิ่งที่ดี ที่พระพุทธเจ้าตรัสไว้
พวกญาติโยมก็เหมือนกัน
เสียสละกันเท่าไหร่ อุตส่าห์มา
ได้ยินว่าตรงนั้นตรงนี้ ที่ไหนว่าดี ก็ไป
ดีแบบไหนๆ เป็นเรื่องของเรา
ที่จะวัด จะตวง จิตใจเอาเอง
ไปเรือนจำ เขาก็ว่าดี เขาจึงไป
ไปนรกก็เหมือนกัน ถ้าไม่เห็นโทษมัน ก็ไป
เราต้องเอาธรรมของพระพุทธเจ้า
เป็นเครื่องประเมิน
ถ้ามันซึมชับเข้าสู่จิตใจแล้ว “ไม่ไป”
เรียกว่าปิดอบายภูมิ
เป็นเรื่องของเรา ที่จะพูด
เป็นเรื่องของเรา ที่จะคิด
เป็นเรื่องของเรา ที่จะกระทำ
ไม่มีใครไปดลบันดาลให้เราได้
เราลิขิตชีวิตเราเอง ทางดีหรือไม่ดี
เป็นเรื่องของจิตใจเท่านั้น
จะขยันขันแข็ง หรือเกียจคร้าน
ชอบโกหก ชอบนินทา ก็เป็นเรื่องของใจ
ใครจะเข้าถึงศีล ถึงธรรมตรงไหน
ตลอดการคิด การปรุงแต่ง
ดูการกระทำเดี๋ยวนี้ก็รู้
ดูไม่ยาก
ภายในจิตใจเรา
ให้เอาไปพิจารณาดู
เอาสติปัญญาแยกแยะดู
มันไปทางผิดหรือทางถูก
การพูด การกระทำ
ให้พิจารณาดู สอดส่องดูจิตใจเรา
เข้าวัดเข้าวา วัดที่จิตที่ใจเรา
ก็เห็นกันอยู่ รู้กันอยู่
ให้ตั้งใจ
๒๗ ส.ค. ๒๕๕๗ ก่อนฉันจังหัน