| Luang Por, you were a fountain of cool stream water in the square of a dusty town, and you were the source of that stream on a high unseen peak. You were,Luang Por,that mountain itself unmoved but variously seen. Laung Por, you were never one person, you were never a person, you were always the same. You were the child laughing at the Emperor’s new clothes, and ours. You were a demand to be awake, the mirror of our faults, ruthlessly kind. | หลวงพ่อ คือธารใส ไหลหล่อ สูโลกหล้า เย็นพิสุทธิ์ ผุดขึ้นกลาง หว่างพารา ที่หมองมั่ว มืดหนา ฝ้าธุลึ คือต้นแหล่ง แห่งกระสินธ์ จากถิ่นสูง เกินหมายม่ง แลชัด ถนัดถนี คือขุนเขา เนาแน่น แผ่นคีรี อันมุมมอง มากมี สารพัน ท่านมิใช่ ตัวคน ใครคนหนึ่ง มิใช่ซึ่ง ตัวตน สักคนนั่น แต่ท่านเป็น เช่นท่านควร จะเป็นพลัน และท่านเป็น เชนนั้น เสมอมา คือเด็กน้อย คอยเยาะ หัวเราะขัน ฉลองทรง องค์ราชัน อันเอียมอ่า ฉุกสะกิด ปลูกจิตตื่น ด้วยเมตตา เฉกคันฉ่อง ให้สองหา กิเลสมูล |
| Laung Por, you were the essence of our texts, the leader of our practice, the proof of its results. You were a blazing bonfire on a windy bone-chilled night, how we miss you! Laung Por, you vere the sturdy stone bridee we had dreaned of. You Here as at ease in the present as if it were your oun sneestral lsnd Laung Por, you were the bright full moon that we sometines obscured with clouds. You were as kind as only you could be. | คือแก่นธรรม คัมภีร์ ปริยัติ ผู้ก้าวน่า ปฏิบัติ มิเสือมสูญ ผู้แจ่มแจ้ง ปฏิเวธ เจตจำรูญ คือฟอนไฟ ไออุ่น กรุนกลางลม ในคืนหนาว เหน็บสั่น สะท่านจิต โอ! ลูกคิด ถึงหลวงพ่อ สุดเหลือข่ม สะพานแกร่ง แห่งศิลา น่านิยม ข้ามทุกข์ตรม แห่งวัฎฎะ โอฆะไป ท่านคือความ สงบเย็น แสนเป็นสุข อยู่ในทุก ปัจจุบัน อันสดใส ท่านเรียบง่าย ในท่ามกลาง ความเป็นไป ราวอยู่ใน แดนดิน ถิ่นคุ้นเคย คือเดือนเพ็ญ เดนฟ้า อันจำาแจ่ม ผู้ย่างแย้ม พันเมฆา ออกผ่าเผย ยามเมฆยัง ปังลูกอยู่ มีรู้เลย หลวงพ่อเอย ท่านเมตตา หาใดป่าน |
| You were ss hard se granite, as tough as nails, as soft as butter and as shorp as a razor. Laung Por you were a treshly dripping 1otus in a world of plastic flowers. Not once did you lesd us astrsy You were a lighthouse for bur flinsy rafts on the heaving seu. Laung Por, you are beyond my words of praise and all description. Humbly, I place my head beneath your feet. | คือความแกรง แห่งอัคนี ที่ควรค่า ความเหนียวทน แน่นหนา ตะปูกร้าน ความนวลนม แห่งเนื้อเนย เมื่อเคยทาน ปัญญาญาณ ท่านเฉือนกรีด เชนมืดคม อุปลมณี ที่หยาดหยด ความสุดชื่น กลางโลกดื่น มาลิน ไร้กลิ่นฉม กี่ครั้งหนา ท่านพาข้าม ความหลงงม สองสว่าง กลางคลื่นลม แกนาวา หลวงพ่อ คำรำาพัน ลูกไม่พอ จะเทิดค่า ขอซบเกล้า ลงแนบเบื้อง บาทบาทา คารวตา หลวงพ่อชา สุภัทโท |
| (ผู้ประพันธ์กราบขอขมาพ่อแม่ครูอาจารย์หลวงพ่อชาและเจ้าของบทกวีต้นฉบับ หากมีข้อผิดพลาดหรือความไม่เหมาะสมประการหนึ่งประการใด ในบทกวีแปลนี้) |
