ก็เป็นไปได้ยาก
รู้จักทาง สายกลาง มัชฌิมาปฏิปทา
ศรัทธา และปัญญา ต้องสมดุลกัน
โลกเราหมุนเวียนอยู่กับความเปลี่ยนแปลงเหมือนกลางวัน กลางคืน ภพชาติ
ความดี ความชั่ว
เหมือนมดแดงไต่ขอบกระด้ง
เหมือนเข็มนาฬิกา ผ่านอยู่ แต่ผ่านไม่จริง
นอกจากเราจะหยุด ยกกิเลสตัณหา
ออกจากใจเราได้ ก็เป็นเรื่องของเรา
สรุปคือ หยุดความยึดมั่นถือมั่น
ปล่อยวางให้ได้ เท่านั้นแหละ
คนเราเสมอกันทาง เช่น ความแก่ ความเฒ่า ไม่มีใครเกินกันมันสำคัญที่เราแบก
เราหามสิ่งที่ไม่ดี หรือสิ่งที่ดี ติดสอยห้อยตามจิตใจ ไปด้วยเท่านั้นแหละ
ต้นไม้ หากต้นสมบูรณ์
เมื่อถึงกาลออกดอกออกผล ก็รสชาติดี
แต่หากเมื่อถึงกาลออกดอกออกผลไม่สมบูรณ์ แต่ร่วงหล่นไป
อันนี้เหมือนกัน เราทำไม่สม่ำเสมอ
ศรัทธาถดถอย
ผลสุดท้าย จะให้ถึงมรรคผล ก็ไม่มีทาง
จะต้องมีวิริยะ อุตสาหะไปให้ถึงจุดนั้น