ที่จะหนีจากทุกข์ ก็เหมือนกัน
เวลาหนุ่ม เวลาแน่น
สังขารร่างกายพอเป็นพอไป ก็ไม่ทุ่มเท
เหมือนไส้เดือนเวลาจะตาย
ก็กระเลือกกระสนขึ้นมาบนดิน
จิตก็เหมือนกัน
พอถึงเวลาแล้วก็กระเสือกกระสน
คว้าอะไรก็ไม่ได้
สมบัติ วัตถุ ข้าวของ
ชื่อเสียงก็ช่วยอะไรไม่ได้
มีแต่ทุกข์ครอบงำ ทั่วกายใจ
ไม่มีความสุข กระเสือกกระสนอยู่แบบนั้น
ให้พิจารณาเอา
เวลาหนุ่มเวลาแน่น เป็นแบบหนึ่ง
เวลาแก่เวลาเฒ่า ก็เป็นอีกแบบหนึ่ง
อิงอยู่แบบนี้ บ่ายเบี่ยงอยู่แบบนี้
จิตเราเหมือนกัน เราพูดว่าได้มาภาวนา
ทำสมาธิ แบบนั้น แบบนี้
แต่ทำจริงๆ มันได้ไหม มีใครทำได้ไหม
สังเกตดูชาวพุทธเรา
ถ้าจิตสงบ มันไม่มีปัญหาหรอก
อยู่วัดอยู่วา ก็ไม่มีปัญหา
ทะเลาะเบาะแว้ง คดโกงกัน
ถ้าจิตสงบอยู่ในกรอบของหลักธรรม
ไม่เกิดความเครียด
ส่วนมากไม่เป็นแบบนั้น
นิ่งแต่ปาก นิ่งแต่กาย แต่จิตไม่ได้นิ่งตาม
ปากพูดปล่อยวางได้ง่าย
แต่ใจไม่ได้ปล่อยวางได้ง่าย
เหมือนที่เราคิด
ให้วิเคราะห์เอา ศึกษาเอา
การทำบุญ คือการทำใจ
ทำใจได้ ก็เป็นบุญเป็นกุศล
ทำใจไม่ได้ไม่มีทางเป็นบุญเป็นกุศล
เป็นแค่เปลือก
แต่อะไรก็อาศัยเปลือกก่อน
อย่างที่ว่า จะเห็นเนื้อก็ต้องผ่านเปลือกก่อน
ไม่ผ่านเปลือกไม่มีทางที่จะเห็นเนื้อได้
ถ้าเป็นผลไม้
เป็นเรื่องของเรา
๒๐ เม.ย. ๒๕๕๘ ก่อนฉันจังหัน