ลูกหลานอยากให้ได้ดีกันทุกคน
แต่ลูกหลานไม่ได้เป็นไปตามเจตนาของพ่อแม่
ลูกหลานก็ทุกข์เอง มิใช่ผู้อื่นจะทุกข์
พ่อแม่ปล่อยวางไม่ได้ ก็ทุกข์ไปกับเขา
พ่อแม่ตายไปก็มาเกิด
เป็นลูกเป็นหลานเขาอีก
ท่านจึงว่าลูกไม้หล่นไม่ไกลต้น
แต่ถ้ามีคุณภาพดีก็หล่นไกลต้น
เช่นผลไม้จากทางไกล จากต่างประเทศ
ราคาก็แพง
แต่ถ้าไม่มีคุณภาพ
ก็หล่นใกล้ๆ ต้นนั้นละ
จิตก็เหมือนกัน ถ้าไม่มีคุณภาพ
ก็มาเกิดใกล้ลูกใกล้หลาน
ตั้งแต่ยังไม่ตายก็ไม่ไปไหน
ห่วงแต่ลูกแต่หลานอยู่นั้นแหละ
แทนที่จะห่วงตัวเอง
ก็รู้กันอยู่ทุกคน ได้ยินกันอยู่ทุกคน